Artikel uit “Dorpsklanken” d.d. 13-9-2017:

“Anders kleien”

Iedereen weet wat klei is. Vettige grijze massa, niet van je laarzen af te krijgen. Wie zo aan klei denkt doet zichzelf tekort. Klei is zijdezacht, taai, keihard, gewillig, korrelig, grijs, bruin of rood en eigenlijk best mysterieus. Klei heeft nog een andere eigenschap. Het laat zich vormen. Tot bakstenen bijvoorbeeld. Of tot gebruiksvoorwerpen als potten en kruiken. Maar het mooiste is toch de kunst die ontstaat als warme handen en een creatieve geest de klei vormen tot een sieraad, een kunstvoorwerp. En nu komt het mooiste. Jij kunt het. Zeker als je bij Renske Boelkens in de leer gaat.

Welk nummer was het ook al weer? Wie bij Renske Boelkens aan de Wolfhorn op bezoek gaat heeft geen huisnummer nodig. Een blik op haar vensterbank en je weet genoeg. Uit klei gebakken kunstvoorwerpen heten je welkom. Binnen is het niet anders. In haar woonkamer staan de beelden te pronken op hun draaiplateaus. Kijk maar eens goed en zie welke bijzondere vormen Renske met haar handen uit de klei tovert. Je ziet iets wat je abstract zou willen noemen, maar opeens schemeren er toch figuren of koppen doorheen. Net alsof je naar wolken kijkt die de vreemdste gedaanten aan kunnen nemen, tenminste dat zie jij er dan in.
Renske (55) is een Zeeuws meisje, geboren in Middelburg en, na omzwervingen door heel Nederland, twintig jaar geleden neergestreken in Eelde. Ze ontdekte het mooie karakter van klei toen ze zelf ooit lessen nam in kleibewerking. Ze kwam er snel achter dat ze het –letterlijk- in de vingers had. En dan kun je niet meer stoppen. Het gevoel dat ze dit wilde delen met anderen kwam vorig jaar op. Ze heeft vorig jaar een workshop gegeven waar enthousiaste reacties op kwamen. Dus komt er een vervolg.

Renske Boelkens gaat vanaf 29 september in Ons Dorpshuis aan de slag met een groep mensen, hooguit acht, die willen ervaren hoe het is om je gevoel de hoofdrol te laten spelen bij het vormgeven van de klei. Dat vraagt wel even om toelichting. Kleien is toch iets op een draaischijf? Waar je pas na veel oefening een redelijk gevormd potje vanaf weet te halen? Renske weet beter. “Nee”, vertelt ze, “je hoeft helemaal geen ervaring te hebben. Want klei leent zich ontzettend goed voor een bijna meditatieve manier van vormgeven. Stel, ik zet een muzieknummer op. Jij luistert goed en laat je meenemen op het ritme en de tonen. Je handen zoeken de klei en beginnen te kneden. Jouw ogen vertellen waar het heen moet. Misschien twijfel je. Kan ik dit? Als het al zo is dan duurt dat niet lang, want zeker weten dat je op een bepaald punt verrast naar je eigen werk kijkt. Je hebt iets gemaakt wat je niet voor mogelijk hield. Gewoon mooi!” Het kan ook dat Renske een gedicht voorleest. Of een foto laat zien van een bijzondere gebeurtenis. Je raakt geïnspireerd om met de klei te werken. En, Renske voorspelt het je, ook al heb je halverwege nog geen idee waar het op uitdraait, plotseling komt er een moment dat je zegt van yes! En als het nodig is, is ze altijd in de buurt om je verder te helpen. Weet je wat er tijdens het gesprek met Renske opkwam? Dat kleien ook voor slechtziende mensen, blinden zelfs, een prachtige manier kan zijn om creaties te maken met vormen die puur door gevoel zijn ontstaan. Gevoel in de vingers en gevoel als geestelijk zintuig. Hoe mooi wil je het hebben?

Wie nu denkt, dat wil ik ook, kan het beste direct even bellen met Renske. Haar nummer is xxxxxxxxxx Renske kan dan jouw vragen beantwoorden of je direct inschrijven voor de serie van vier workshops. E-mailen kan natuurlijk ook via boelkensr @ gmail.com. Ergens anders in deze krant staat een klankje waar wat zakelijke gegevens in staan.

Ervaar het maar eens. Je kunt het.

Peter Tholen